Op het platteland worden oude gebruiken niet vergeten. In het tijdperk van gelikte mobieltjes herinneren ze aan perioden waarin mensen zich zorgen maakten om de oogst, de zonnewende en de donkere winterdagen. (…) De folkloristische feesten die van december tot Pasen overal in Europa plaatsvinden, laten zien dat we het contact met de natuur nog niet volledig zijn verloren. (…) Hun oorsprong is vaak niet meer te achterhalen. Mannen – tot voor kort ging het vrijwel alleen om mannen – hullen zich in een kostuum dat hun gezicht en lichaamsvorm onherkenbaar maakt, waarna ze de straat opgaan. Door hun uitdossing vervaagt de grens tussen mens en dier, beschaving en wildernis, dood en wedergeboorte, tussen de werkelijke en de spirituele wereld.
Uit Europa’s Wildeman: beer, hertenbok, duivel, National Geographic (April 2013)
De `outer body experience´ in de Sinaï heeft tot gevolg dat ik lange tijd last blijf houden van astrale storingen in de vorm van vreemde ontmoetingen en onverklaarbare gebeurtenissen. Dit wordt nog eens versterkt doordat ik in deze periode bewustzijnsverruimende middelen ga gebruiken, met name marihuana en zo nu en dan een hallucinogene paddenstoel. Ik gebruik sporadisch, maar dat is – achteraf gezien – voldoende geweest om ongewenste geestelijke entiteiten toegang te verschaffen tot mijn wereld.
De Deur
Het volgende voorval is een voorbeeld van een dergelijke astrale invloed die geïnitieerd wordt door het gebruik van marihuana. Ik verlaat rond middernacht een kraakpand, na een feestje van vrienden, om de laatste tram richting huis te halen. Er is die avond een joint rondgegaan waar ik enkele trekken van genomen heb, zonder alcohol te gebruiken overigens. Mijn brein reageert echter niet relaxed, zoals ik gewend ben, maar eerder wat paranoïde. Een macabere gedachte bekruipt me, de gedachte dat ik ineens mensen kan tegenkomen uit een ander leven. Ik zal blij zijn als ik thuis ben. Op de halte staan veel mensen te wachten op de laatste tram, waaronder een jonge vrouw, die achter een groepje meiden staat. Als mijn blik de hare raakt gaat er een schok van herkenning door mij heen, zo zeker als ik weet dat ik haar ken, weet ik ook zeker dat ik haar niet kán kennen. Tegelijkertijd zie ik dat zij mij ook herkent. Ze komt direct naar mij toe gelopen, en zegt resoluut (met een Spaans accent), “I knów you”. Dit is wel het laatste waar ik op dat moment op zit te wachten, omdat het mijn ervaring van paranoia nog versterkt. Als ze vervolgens een gesprek met mij begint, zegt ze mij ergens van te kennen, maar dat ze niet kan achterhalen waarvan. Ze heeft iets dwingends over zich. Ondertussen krijg ik het vermoeden dat ze wellicht psychotisch is. In de tram gaat ze dicht tegen mij aanzitten, en aangezien ik vanuit mijn paranoia denk dat iedereen naar ons kijkt, lijkt de rit een eeuwigheid te duren. Ze rijdt mee tot aan de eindhalte, en stapt samen met mij de tram uit, om gelijk met mij op te lopen. Alhoewel ik steeds duidelijker laat merken dat ik niet van haar gezelschap gediend ben, lukt het mij pas haar bij mijn voordeur kwijt te raken, als ik de deur voor haar neus dicht doe. Wat mij aan deze ontmoeting opviel, was, dat ik blijkbaar buiten mijn wil om, op het astrale niveau van de jonge vrouw was
terechtgekomen. De marihuana had een sluier tussen ons weggetrokken, waardoor we elkaar in de astrale wereld ontmoetten.
Maar het voelde verre van veilig, en daarom had ik de deur (letterlijk en figuurlijk) dichtgedaan.
Mijn nieuwsgierigheid naar geestverruimende middelen was enerzijds duidelijk het resultaat van de gebeurtenissen in Egypte:
de piekervaring bovenop de piramide; de ‘bijna dood’ ervaring op het ziekbed; en de astrale uittreding met de Alexandrijnen.
Anderzijds liet ik de pubertijd achter me, en zat ik in de overgangsfase naar volwassenheid, waardoor ik rondliep met allerlei levensvragen. Het scheen me toe dat de westerse maatschappij, waarvan ik immers deel uitmaakte, gekenmerkt werd door zowel
materialistisch streven als door geestelijke leegheid.
De gebeurtenissen in Egypte hadden me echter met de neus op het feit gedrukt dat er meer achter het leven schuilgaat dan de maatschappij mij probeerde wijs te maken. Door bewustzijnsverruimende middelen te gebruiken hoopte ik mogelijk meer inzicht te krijgen in dit vraagstuk. Een feit is ook, dat juist onder jongeren de drang bestaat met deze middelen te experimenteren.
Dit wordt vaak toegeschreven aan jeugdige dwaasheid of aan escapisme, maar de reden zou wel eens dieper kunnen liggen.
Transpersoonlijke Krachten
Drugs worden van oorsprong gebruikt om het bewustzijn te veranderen. Dit gebeurde tijdens belangrijke initiatieriten.
Riten die bij verschillende natuurvolken nog steeds in gebruik zijn. Tijdens dergelijke initiatieriten werden de transpersoonlijke
krachten, die in onze psyche of ons (onder)bewustzijn verborgen liggen, tot uiting gebracht, zodat ze konden integreren.
Het ging om het bereiken van heelheid. We hebben namelijk een innerlijke weerstand tegen deze krachten. Een weerstand die ervoor zorgt dat we in onze ontwikkeling worden afgeremd. Deze werd overwonnen door middel van ceremonieën waarin mythologische symbolen tot leven werden gewekt. Achter deze symbolen gaan de transformerende krachten schuil die onze lagere natuur kunnen doen opgaan in onze hogere natuur (en dat is precies de reden waarom onze lagere natuur of aard zich daartegen verzet). Door deze ceremonieën uit te voeren was het mogelijk onze menselijke geest vooruit te helpen. Zo werden vroegere generaties langs psychologische obstakels geloodst middels gebruik van symbolen en spirituele rituelen. Maar laten we vooral begrijpen dat het in het grijze verleden niet ging om het belang van de persoon maar om dienstbaarheid aan de groep of stam, vanuit een astrale of welhaast ‘dierlijke’ gemeenschapszin. Een initiatierite was een cruciaal gebeuren in het leven van een mens, omdat het de overgang markeerde van kind naar volwassene. Zo werd een meisje tot vrouw, en een jongen tot man gemaakt. Deze stap, het overschrijden van de transformatiedrempel, werd gezien als een tweede geboorte. Onder strenge begeleiding werden krachtige technieken gebruikt om de nog slapende psychische energie, ondermeer in het bekkengebied, te wekken. Men zorgde voor een extatische trance door ritmische dansen uit te voeren op de klanken van opzwepende muziek. Of de krachten werden gewekt door te zorgen voor extreme lichamelijke stress die leidde tot lichamelijke uitputting. Maar ook drugs, in de vorm van psychedelische planten of paddenstoelen, speelden een belangrijke rol in een dergelijk proces. Het is dus aannemelijk dat we een deel van het drugsgebruik onder jongeren in onze ‘moderne’ maatschappij kunnen toeschrijven aan deze onderbewuste drang tot transformatie. Evenals het vieren van een houseparty (in trance geraken) of het beoefenen van een extreme sport (lichamelijke en geestelijke uitputting) dat zijn.
Onze dierlijke ziel
Door de inname van een bepaalde wortel, plant of paddenstoel waren we gedurende een initiatierite in staat met de Astrale wereld of
de geesteswereld te communiceren en visioenen te ontvangen. We stapten dan als het ware over in ons Astrale Lichaam, dat in prechristelijke tijden onze dierlijke ziel werd genoemd, om toegang te krijgen tot andere dimensies, en er lering en onderwijs te krijgen.
Vandaar dat men zich in dierenvellen hulde, als beer, hertenbok, of zelfs als duivel. Daarbij moet worden aangetekend dat dit dierlijke
Astrale Lichaam puur een gevoelslichaam was, dat nog niet uitgerust was met een mentaal omhulsel. Er was dus nog geen ‘ik’-bewustzijn.
De Astrale wereld van lagere geesten, krachten en machten kan ons behulpzaam zijn, maar de bemiddelende rol van een medicijnman,
tovenaar of sjamaan is nodig op het moment dat we de andere wereld betreden, omdat vijandig gezinde krachten op de loer kunnen
liggen, zoals de uittreding in Egypte mij had geleerd. De technieken die tot hallucinaties leiden zijn dan ook vaak voorbehouden aan de
sjamanen omdat ze gespecialiseerd zijn in het reizen naar de andere wereld. Mijn ‘bijna-dood’ of symbolische dood en uittreding daar
droegen in feite alle elementen in zich van een initiatierite die een sjamaan moet ondergaan (hij of zij moet eerst ‘sterven’ om de
geesteswereld te kunnen betreden); gevolgd door een zogenaamde ‘wederopstanding’. Ik was als het ware ‘geroepen’, zonder dat ik het
zelf wist
Volgende week in Slangdraak, het 2e deel van Astrale Storingen
