Marxisten zijn ontevreden met de bestaande samenleving. Die is heteronormatief, patriarchaal, niet humaan en niet democratisch, vinden ze. Hun meningen zijn verheven tot absolute waarheden, zoals dat gaat bij andere fundamentalistische religies. Om toe te werken naar een betere samenleving, slopen ze eerst de oude. Dat zal tot chaos leiden en dat vinden ze helemaal niet erg. Waarom? Omdat de onderdrukten van de wereld het nog veel te goed hebben. Ze hebben (hadden) daarmee geen reden om op te staan tegen hun onderdrukkers. De chaos zal daarom de revolutie helpen, een mogelijk eindeloze revolutie.
BlckBx lichtte een uitspraak van Johan Vollenbroek uit een fragment:
“We hebben chaos nodig om tot iets constructiefs te komen”.
Dat is heldere taal, hè? Liefst zou ik van hem nog antwoord hebben op de vraag ‘Hoe ziet dat einddoel van u er dan úit?’. Maar Johan geeft daar niet graag antwoord op, vermoed ik. Waarom niet? Om te beginnen is dit onderdeel van de strategie van marxisten. Je moet ‘rechts’ (= alle anderen) geen podium geven, herhalen ze vaak. Dat hebben ze uit Herbert Marcuse’s boekje ‘Repressive Tolerance’. Herbert was verbonden aan de Frankfurter Schule, waar cultureel marxisme is uitgevonden. Hij vond dat wat ‘rechts’ aan mening had zelfs niet gedácht mocht worden. Dus dat wordt bedoeld met ‘tolerantie’ wanneer u ze erover hoort spreken. Logisch ook, want wie de tegenpartij laat blootleggen dat marxisten geen idee hebben waar ze mee bezig zijn, die verstoort de plannen. Dan ben je een enabler en da’s heel fout.
De andere reden waarom een marxist geen inzicht zal geven in het grote einddoel is omdat het een utopie is. Utopie komt van ‘Utopia‘, een eeuwenoud boek over een fictief eiland en het betekent ‘nergens’. Een marxist mág geen idee hebben hoe dat einddoel eruit ziet. Tuurlijk, het heet communisme, maar niemand weet hoe dat eruit ziet want het was er nog nooit. Niet in de Sovietunie, Cambodja, Cuba, Noord-Korea of China. Nooit en nergens. Dat u dat even beseft.
De marxist die verdere details geeft, die is direct gediskwalificeerd omdat hij/zij/xer een agenda heeft, een plan. Dat is namelijk precies waar marxisme mee wil afrekenen, die mentaliteit.
Mensen met plannen zijn ‘creator’ en daarmee onderscheiden ze zich van de dieren (Let op dat woord ‘create’. Je treft het nu vaker aan.). Da’s een obsessie van marxisten. Zolang ze wat ze bedacht hebben zélf uitvoeren, kan het door de beugel. Zodra ze anderen werk laten doen, onderdrukken ze die anderen omdat ze deze mensen behandelen als een lastdier voor hun ideeën. Inhumaan. Dit ontmenselijkt niet alleen deze mensen, ook de creator zelf. Want dit doe je niet met mensen, vinden marxisten. Dit roept bij mij direkt vragen op over de totstandkoming van grote infrastructurele projecten. Die blijven onbeantwoord, vrees ik.
Voor de ware marxist is de hoofdtaak om eindeloos kritiek te uiten op de bestaande samenleving. Dat doen ze want er is genoeg om over te zeiken. De één mekkert een column vol, de ander doet dat met Molotov-cocktails en weer een ander voert rechtzaken. En dát blijkt kansrijk.
Ambtenaren, ministers en parlementariërs leggen de bal voor het doel met Natura 2000 normen. Op onnatuurlijke, mistroostige zandvlakten moet een orchidee die niemand mist beschermd worden tegen stoffen in de lucht. Dat noemen ze in Den Haag ‘stikstof’ en dat zíjn stikstofverbindingen waar de meeste planten dolblij mee zouden zijn. Het wordt voor de marxist nóg makkelijker als de rechter zelf ook marxist is. Met de eerder becijferde 80% D66 rechters zit dat wel snor. D66 was ooit een gematigd linkse partij, weet u nog? Alsof het nog niet genoeg is, kan je je als marxist ook laten inhuren om een proces te voorkomen. Daar krijg je geld voor! Dat inhuren doet zelfs de overheid. Die zat met de SDG’s van Agenda 2030 toch al op de marxistische koers. In een normaal land zou een dergelijke belangenverstrengeling niet mogelijk zijn, maar in Nederland lijkt het onderdeel van het systeem. Beleid waar het muitend bestuur niet mee weg zou komen, electoraal, dat laten ze zich door de rechter voorschrijven. ‘We moeten wel’, zegt het bestuur dat er stiekem dolblij mee zal zijn. Hun ‘falen’ reken ik daarmee tot het verschijnsel ongeloofwaardige incompetentie.
Syp Wynia heeft gelijk dat de belangenverstrengeling een oplossing kan verschaffen tegen de rechtzaken. Het muitend bestuur, daar verwacht ik alleen weinig van. Tweede Kamerleden kunnen hier wel een punt van maken, al zal het klapvee de regering weer steunen. Boeren en bedrijven kunnen de dubbele pet van Vollenbroek wél aankaarten bij de rechtbank.
Tot slot is er nog een andere invalshoek. Ordo ab chao is de lijfspreuk van vrijmetselaars (Schotse orde). Dat zal niet veel veranderen. De betrokkenheid van dit soort clubs is voor veel revoluties in kaart gebracht, inclusief de communistische.
Hendrick Smit (1968) is spreker, schrijver en video-maker. In zijn werk zoekt hij door te spelen met perspectieven naar nieuwe oplossingen. Hij wil hij nieuwsgierigheid opwekken en z’n publiek aansporen tot het nemen van eigen verantwoordelijkheid. U kunt hem volgen op Twitter met @HendrickSmit en @Mr_Communicator, of op BitChute en YouTube.
